W świadomości Polaków funkcjonuje stereotyp Tatara jako okrutnego najeźdźcy, co zostało odzwierciedlone m.in. w legendzie o zabiciu przez wojska tatarskie hejnalisty z wieży Kościoła Mariackiego. Autor dociera do źródeł takiego postrzegania potomków plemion zamieszkujących imperium wielkiego Czyngis-chana, opisując dzieje relacji polsko-tatarskich od XV do XVIII wieku. Jednak ta przyjęta cezura nie przeszkodziła mu w ukazaniu sytuacji Tatarów również w czasach współczesnych. Taki sposób prezentacji umożliwia odpowiedź na pytania: Jak bardzo zmieniły się na przełomie wieków stosunki polsko-tatarskie? Czy zawsze były one negatywne? Być może "nie taki Tatar straszny", gdyż historia udowadnia, że ci, którzy byli naszym zagrożeniem, stawali się później wybawieniem, a ci, którzy byli wrogami, zmieniali się z czasem w lojalnych przyjaciół. Okazuje się bowiem, że z naszymi niegdysiejszymi sąsiadami wcale nie różni nas tak wiele. Autor w sposób niebanalny i zajmujący dokonuje pierwszej syntezy historii Chanatu Krymskiego - państwa powstałego około 1428 roku, odnosząc jego historię do dziejów Rzeczpospolitej. Jest to opowieść o tajemnicach stepów krymskich i zakątków Bakczysaraju, a także tradycjach i codziennym życiu społeczności tatarskich.
Wszechstronnie wykształcony samouk, odznaczający się szerokimi horyzontami umysłowymi, potrafi ł twórczo rozwinąć staropolską sztukę wojenną, dostosowując ją do różnorodnych warunków. Koniecpolski był zasłużonym reformatorem sił zbrojnych, najbliższym doradcą królów w sprawach wojskowych (współpracował z Władysławem IV przy przeprowadzaniu reform wojskowych), szczerym propagatorem polityki morskiej i budowy floty wojennej, wybitnym politykiem i uznanym ekspertem w sprawach Wschodu, nie wahającym się wysunąć niezwykłych na owe czasy idei sojuszu z Moskwą przeciw dokuczliwemu dla obu stron wrogowi - Tatarom. Hetman Koniecpolski mimo ogromnych zasług nie miał szczęścia u historyków, wciąż czeka na swą ocenę.
UWAGI:
Bibliografia strony 329-335.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Jan III Sobieski w 1665 roku został marszałkiem wielkim koronnym, a w 1668 roku otrzymał hetmaństwo wielkie koronne. Dowodził wojskami polskimi pod Podhajcami i Chocimiem. 16 V 1674 roku szlachta zebrana na elekcji wybrała na króla człowieka, który jej zdaniem ucieleśniał wszystkie zalety Sarmaty. W pierwszym okresie swych rządów Jan III dążył do odzyskania Prus Książęcych i zawarcia pokoju z Turcją. Służyć temu miały przymierza zawarte z Francją i Szwecją. Wszystkie kalkulacje skończyły się fiaskiem, kiedy Francja zakończyła wojnę z Brandenburgią. Po sejmie 1678-1679 nastąpiła na dworze zmiana orientacji. W marcu 1683 roku Sobieski zawarł przymierze z cesarzem Leopoldem I zwrócone przeciw Turcji. Król na czele armii udał się na odsiecz Wiedniowi.
UWAGI:
Bibliografia strony 268-270.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Jat to się stało, że stepowy lud z centralnej Azji stworzył wielkie imperium, a jego wojownicy podbili połowę znanego wówczas świata? Jak przełamali niezdobyty - wydawałoby się - Wielki Mur Chiński? Jak poradzili sobie z rycerskimi armiani Europy? Dlaczego towarzyszyła im opinia okrutników i grabieżców, choć na zdobytym obszarze umożliwili przepływ ludzi, towarów i kultur? Na te i inne pytania stara się odpowiedzieć Leszek Podhorodecki - w sposób przystępny, ale i rzetelny. Ważną częścią książki jest opis polsko-tatarskich konfliktów i ich wpływu na historię i kulturę obu sąsiadujących ze sobą narodów.